Het rimpelloze gravelveld straalt in haar ontbloesemende omgeving. Als een vergeten minnares vleit ze zich blozend rood neer, wachtend om bespeeld te worden. Terwijl selectieve vrouwen een liefdesverklaring eisen, volstaat een zomerabonnement om dit lentetafereel te betreden. Geen poëzie, maar een overschrijving opent de poort der hartstocht.
Enigszins schuchter ontdoe ik me van mijn broek vol goesting. Ik buig het hoofd neerwaarts en aanschouw de vernietigende gevolgen van de winter. Melkwitte benen die in kleur en dikte nauwelijks verschillen van de basislijn. Elke naakte centimeter versterkt het schaamtegevoel. Gelukkig mag ik van dit lentelief mijn sportkousen aanhouden tijdens mijn amoureuze veldtocht.
Bovendien blijken mijn spelcapaciteiten wél een bron van trots na een snelle rondblik op de andere terreinen. Tevredenheid treedt uit de wijkende schaduw. Zelfs de stevige voorjaarsbries die mijn gewenst baltraject in de war stuurt, brengt me niet uit balans. Plaagstoten die ik met de glimlach onthaal. De zon, inwerkend op huid, geest en gemoed, verlicht de eenzaam zwevende tennisbal. Grauwgeel wordt glanzend goud. In de beste kalverliefdetraditie staat de beleving centraal. Het resultaat wordt pas in mei relevant.
Ervaren spelers beschouwen de seizoensopening als een noodzakelijk, maar genietbaar kwaad. De start van een nieuw streven naar perfectie, verstoord door enkele aprilse grillen. De lente weet nog niet waar ze naar toe wil. Wanneer bij de eerste hittegolf de graveldroogte echter intreedt, denken velen weemoedig terug aan april. De terreinen nog vochtig, de verwondering nog fris.
Collega’s, geniet van deze periode. In weer en wind. Winnen komt later wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten